Η ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΕΝ ΕΙΔΕΙ (ΕΠΙΠΕΔOY) ΜΗΤΡΙΚΟY ΣΤΗΘΟYΣ

Σάββας Μπακιρτζόγλου | Ψυχολόγος – Ψυχαναλυτής

Μας απασχόλησε το ερώτημα: γιατί ο κινηματογράφος ως τέχνη είναι τόσο ελκυστικός διεθνώς;

Υποστηρίχθηκε σχετικά ότι ο μηχανισμός της κινηματογραφικής αλληλουχίας των κινούμενων φωτεινών εικόνων προσιδιάζει σε αυτόν της ονειρικής μας ζωής.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το Hollywood, η μητρόπολη του κινηματογράφου, είχε το προσωνύμιο «βιομηχανία ονείρων».

Ο B.D. Lewin (1949) κάνει λόγο για την οθόνη του ονείρου. Πρόκειται για την επιφάνεια πάνω στην οποία φαίνεται ότι προβάλλεται το όνειρο. Είναι πάνω σε αυτήν την οθόνη ή μπροστά της όπου λαμβάνει χώρα το έκδηλο περιεχόμενο του ονείρου.

Ο Lewin σημειώνει πως είναι το μητρικό στήθος το οποίο αναπαρίσταται στον ύπνο μέσω της οθόνης του ονείρου (στοματικές φαντασίες): ο ονειρευόμενος συγχωνεύεται με το εσωτερικευμένο μόρφωμα του μαστού και αποχωρίζεται από αυτό όταν ξυπνά.

Με αυτήν την έννοια το όνειρο είναι ένα φαινόμενο που αντλεί τις ρίζες του στο βίωμα του θηλασμού: όταν αποκοιμιόμαστε το στήθος επιπεδώνεται ή τείνει να γίνει επίπεδο. Κατά την αφύπνιση εξαφανίζεται.

Συμπερασματικά, το όνειρο προβάλλεται πάνω στο επίπεδο στήθος, την οθόνη του ονείρου. Παρομοίως και κατ’ αναλογίαν ο θεατής της κινηματογραφικής ταινίας παλινδρομεί στο νοσταλγικό βίωμα ενός χαμένου παραδείσου, της σύντηξής του με τον επιπεδωμένο μαστό (το πανί της προβολής).

ΠΗΓΕΣ

Μπακιρτζόγλου Σ. ” H ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ FREUD ME ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ”

https://www.epekeina.gr/a_files/2014/FreudCinema.pdf

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ