Μάιος 2024
“ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ” ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ Ή ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ Ή ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ
«Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ»
“Πέστε στο βασιλιά ότι χάμω κείται ο τεχνητός αυλός. Ο Θεός Απόλλων δεν έχει πια καλύβην ούτε μαντικήν δάφνην, ούτε πηγή που μιλάει και το νερό που τραγουδούσε έσβησε”
Χρησμός δοθείς από το Μαντείο των Δελφών στο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη ή Αποστάτη (361-363 μ.Χ) ο οποίος προσπάθησε να αναβιώσει το αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, εκδιώκοντας τον χριστιανισμό.
Διαβάσαμε και αποθησαυρίσαμε:
“Ακόμα και σήμερα μου προξενεί πόνο να διηγηθώ το τελευταίο βράδυ μου στην Αθήνα. Το πέρασα με τη Μακρίνα. Της ορκίστηκα να επιστρέψω αν μπορούσα. Δεν μπορούσα να κοιτάξω το ναό της Αθηνάς που έπλεε στον αέρα, ούτε τη μαβιά κορυφογραμμή του Υμηττού που χτυπούσε ο ήλιος. Με τα μάτια προς την ανατολή και τον πρωινό ήλιο άρχισα το θλιβερό ταξίδι μου προς τον Πειραιά και τη θάλασσα”. (σ.200)
“Τι άραγε είναι αυτό που μας συνεπαίρνει όταν η φωτιά καταστρέφει τα έργα των ανθρώπων; Είναι κάτι που μοιάζει με την ομηρική εικόνα των δύο ποταμών στον Άδη: του ενός της δημιουργίας και του άλλου της καταστροφής που διατηρούν αιώνια την εύθραυστη ισορροπία τους. Οι άνθρωποι έβρισκαν ανέκαθεν ευχαρίστηση στην καταστροφή όσο και στη δημιουργία. Έτσι εξηγείται η δημοτικότητα του πολέμου” (σ.525).
Σάββας Μπακιρτζόγλου Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτής Πρόγραμμα Επέκεινα-Ψυχαναλυτική Πράξη
