ΤΟΥ JACQUES RUFFIΕ
Μάιος 2024
Τον Απρίλη βρεθήκαμε να συζητάμε και να νιώθουμε το θαυμαστό μυστήριο της έμβιας ζωής με όχημα το γλαφυρό και φιλοσοφημένο “Η σεξουαλικότητα και ο Θάνατος” του ανθρωπολόγου και βιολόγου JacquesRuffié.
Εντυπωσιαστήκαμε μαθαίνοντας τις “στρατηγικές” διαμέσου των οποίων η κάθε κοινωνική οργάνωση τίθεται στην υπηρεσία του σεξουαλικού ενστίκτου, της διαιώνισης του είδους, της φυσικής επιλογής εν τέλει στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Γίνεται έτσι κατανοητός ο λόγος για τον οποίον η έννοια της “προσαρμογής”, αμιγώς βιολογικής προελεύσεως, αξιοποιήθηκε στο έπακρο από την νεο- φροϋδική ψυχανάλυση της Ψυχολογίας του Εγώ της Νέας Υόρκης (Hartmann, Kris, Loewenstein) προάγοντας μια θεωρία και κλινική της προσαρμογής στην πραγματικότητα: είναι η σύλληψη ενός ψυχικού οργάνου οι συνθετικές λειτουργίες του οποίου αποσκοπούν πρωτίστως στην προσαρμογή του υποκειμένου στο εξωτερικό περιβάλλον.
Συγκινηθήκαμε μαθαίνοντας ότι η εγκατάσταση των φραγμών (taboos) που επιβλήθηκαν στην οντογένεση του ανθρώπου ( αιμομιξία, κανιβαλισμός κλπ) ενυπάρχει έμφυτα στο γενετικό προγραμματισμό των υπόλοιπων έμβιων όντων, ιδού η νύξη για τη ζεύξη της ψυχανάλυσης με τη βιολογία. Έτσι ο αντι- φροϋδικός Jacques Ruffié ασκώντας δριμύτατη κριτική στην ψυχανάλυση καταλήγει άθελά του και εν αγνοία του να γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως…
Επόμενος σταθμός μας στις 22 Μάϊου, το “ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ” της MURDOCH IRIS. Θα είμαστε όλοι εκεί!
Σάββας Μπακιρτζόγλου Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτής Πρόγραμμα Επέκεινα-Ψυχαναλυτική Πράξη
