Μια ταινία – Μια ημερίδα.
Ο μηχανισμός της κινηματογραφικής αλληλουχίας των κινούμενων φωτεινών εικόνων στον κινηματογράφο προσιδιάζει σε αυτόν της ονειρικής μας ζωής.
H λέξη «ψυχανάλυση» εμφανίζεται για πρώτη φορά στα γραπτά του Freud το 1896 ενώ, συμπτωματικά, είναι στις 28 Δεκεμβρίου του 1986 που οι αδερφοί Lumiere έπαιξαν την πρώτη τους ταινία στο Παρίσι. Ψυχανάλυση και κινηματογράφος βίοι παράλληλοι; Που τέμνονται; Αλληλοσυμπληρώνονται ή συγκρούονται; Πόσο εξελίχτηκαν έκτοτε;
Η συνάντηση των δύο ήταν αναπόφευκτη αφού αμφότερες οι φωνές καταδεικνύουν με τον δικό τους τρόπο την πολυπλοκότητα της προσωπικότητας του ανθρώπου. Τα εσωτερικά δράματα τα οποία αποκαλύπτει η ψυχανάλυση μπορούν να ζωντανεύουν (προβάλλονται) εξίσου στη μεγάλη οθόνη της κινηματογραφικής φαντασμαγορίας.
Η χρήση της γλώσσας στην πρώτη (ομιλητική θεραπεία) γίνεται γλώσσα των εικόνων στη δεύτερη. Υποστηρίχτηκε (Βenjamin 1983), ότι μια ταινία μετατρέπει τον εξωτερικό κόσμο σε ψυχικούς μηχανισμούς (μνήμη, φαντασία, συγκίνηση), και ότι ο κινηματογράφος πετυχαίνει να μιμηθεί τη λειτουργία του ψυχισμού, συνιστά ένα είδος ονειροπόλησης στην οποία μπορούν να περιεχθούν και να πάρουν μορφή τα άγχη των μαζών.
Η Ομάδα απευθύνεται σε ενήλικες που αγαπούν τις ταινίες της Μεγάλης Οθόνης. Στις εργασίες μας επιχειρείται η επεξεργασία της φαντασιοκοπίας του περιεχομένου ενώ ταυτόχρονα, διαμέσου των ταυτίσεων με τους χαρακτήρες τoυ έργου και των πάσης φύσεως προβολών, οι συμμετέχοντες μπορούν να αρδεύονται συναισθηματικά και να αντλούν απολαβές.
Προάγονται η αυτογνωσία και η κάθαρση με την αριστοτελική έννοια (λυτρωτική απελευθέρωση από τα πάθη).
Δείτε αναλυτικά τις ταινίες και τις ημερομηνίες προβολής τους ΕΔΩ