Σάββας Μπακιρτζόγλου | Ψυχολόγος – Ψυχαναλυτής
O πραγματικός πατέρας είναι αυτός ο οποίος πρακτικά καταλαμβάνει τη μητέρα, ο MεγάλοςΕπιβήτορας, εν τέλει ο βιολογικός πατέρας του υποκειμένου(Lacan, στον Εvans 2005). Ωστόσο ένας βαθμός αβεβαιότητας υπάρχει πάντα όσον αφορά την βιολογική πατρότητα (“patersemperincertus est”), ενώ η μητέρα είναι “certissima” (Freud 1909, S.E. IX, 239). Κατά συνέπεια, είναι ακριβέστερο να πούμε ότι ο πραγματικός πατέρας είναι ο άνδρας που λέγεται ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του υποκειμένου.
Γενικότερα ο ήλιος θεωρείται ένα μετουσιωμένο πατρικό σύμβολο. Ο S.Reinach (στον Freud 1923), σημειώνει ότι οι αρχαίοι απέδιδαν μόνον στους αετούς την ικανότητα να κοιτάζουν τον ήλιο χωρίς να θαμπώνονται. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ο αετός υποβάλλει τα νεογνά του σε μια δοκιμασία προτού τα αναγνωρίσει ως νόμιμα. Αν δεν καταφέρουν να κοιτάξουν τον ήλιο χωρίς να θαμπωθούν τα μάτια τους, ο αετός τα πετάει από τη φωλιά. Αυτό που κάνει ο αετός με τα παιδιά του είναι μια θεοκρισία (ή θεοδικία), ένας έλεγχος καταγωγής, που τον εφάρμοζαν ήδη οι πιο διαφορετικοί λαοί, σε πολύ παλιές εποχές.
