Σάββας Μπακιρτζόγλου | Ψυχολόγος – Ψυχαναλυτής
Επί αιώνες οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι οι κούκλες εξέπεμπαν ένα χάρισμα (το “μάνα”), μια φοβερή και συναρπαστική παρουσία που επενεργεί στα άτομα και τα αλλάζει πνευματικά.
Η κούκλα αντιπροσωπεύει το εσωτερικό πνεύμα μέσα στις γυναίκες, τη φωνή της εσωτερικής λογικής, της εσωτερικής γνώσης και της εσωτερικής συναίσθησης. Η κούκλα μοιάζει με το πουλάκι στα παραμύθια, που εμφανίζεται και τιτιβίζει στο αυτί της ηρωίδας, της αποκαλύπτει τον κρυφό εχθρό της, της λέει τι πρέπει να κάνει. Αυτή είναι η σοφία που διαθέτει το homunculus, το ανθρωπάριο εντός μας. Είναι ο βοηθός μας, αθέατος αλλά πάντοτε διαθέσιμος.
Οι κούκλες είναι φυλαχτά, και όπως όλα τα φυλαχτά, μας υπενθυμίζουν ό,τι νιώθουμε αλλά δε βλέπουμε. Παντού στον κόσμο, τα μουσεία είναι ασφυκτικά γεμάτα με ειδώλια και φιγούρες από πηλό, ξύλο και μέταλλο. Τα αγαλματίδια της παλαιολιθικής και της νεολοθικής περιόδου είναι κούκλες.
Οι galleries είναι γεμάτες κούκλες. Στην σύγχρονη τέχνη, οι μούμιες του GeorgesSegal, φυσικού μεγέθους φιγούρες ντυμένες με λευκές γάζες, είναι κι αυτές κούκλες.
Πηγή ESTES CLARISSA-PINKOLA (2020). “Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους”.
