Σύγχρονες Απόψεις για τη Γυναικεία Σεξουαλικότητα: “Το αίνιγμα της απόρριψης του γυναικείου”

21,00 

Σε αμφότερα τα φύλα μπορεί να ενυπάρχει μια αποστροφή ως προς την έννοια της θηλύτητας καθώς αυτή εξισούται συνειρμικά με την παθητικότητα η οποία με τη σειρά της παραπέμπει στην ανεπάρκεια, στην έλλειψη, στον ακρωτηριασμό, στην απώλεια, στον ευνουχισμό.

  Αριθμός Σελίδων: 48

 Σάββας Μπακιρτζόγλου | Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτής

  Τύπος Αρχείου: PDF

Περιγραφή

Γίνεται εκτεταμένη αναφορά  στις σύγχρονες ψυχαναλυτικές απόψεις επί  της γυναικείας σεξουαλικότητας  με προεξάρχουσα τη διερεύνηση του φαινομένου της απόρριψης  της θηλύτητας το οποίο, όλως περιέργως,  αποτελεί κεντρικό ζήτημα πρωτίστως στον γυναικείο οργανισμό.

Η σεξουαλικότητα του μικρού κοριτσιού είναι ιδιωτική και κρυμμένη σε αντιδιαστολή με την –κοινωνικά ενισχυμένη-  “δημόσια έκθεση” της σεξουαλικότητας του μικρού αγοριού. Εξετάζονται  οι  πρώιμες εμπειρίες μικρών κοριτσιών που σχετίζονται με την ανακάλυψη της θηλυκής τους φύσης στην αλληλεπίδραση της  με τις κοινωνικές επιρροές, τα πολιτιστικά δεδομένα της εποχής και τις εν γένει προκλήσεις που επηρεάζουν και διαμορφώνουν  τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Έχει συζητηθεί η εγγενής προδιάθεση της γυναίκας στον μαζοχισμό (γυναικείος μαζοχισμός) και η  επίδραση  διαφόρων  παραμέτρων που συντείνουν  στις γυναικείες σεξουαλικές αναστολές, ωστόσο διαφαίνεται ότι ο “γυναικείος μαζοχισμός” είναι μια δυνατότητα για κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλου.

Στην υπηρεσία μας ολοκληρωμένης κατανόησης του “γυναικείου ζητήματος” μελετώνται διεξοδικά οι αρχαϊκές πλευρές του οιδιποδείου ψυχοσυμπλέγματος και των εννοιών της αφάνισης, της πρωτογενούς θηλύτητας, της φαντασίωσης ενσωμάτωσης του πέους, του ερωγόνου μαζοχισμού κλπ.

Προάγονται πρωτίστως οι έννοιες της  ψυχικής “εργασίας του γυναικείου” και της “εργασίας του αρσενικού”. Στην  εργασία του γυναικείου το θηλυκό  υποκείμενο είναι σε θέση να σεξουαλικοποιεί τη “διάρρηξη” της διείσδυσης φτάνοντας ως την συγχώνευση, την  απώλεια των ορίων Εγώ-μη Εγώ στον έρωτα και τον οργασμό (βίωμα ότι είμαστε ένα) ενώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, κατά την εργασία του  αρσενικού οι άνδρες έχουν  ως αποστολή να αποκόψουν τα κορίτσια από τη «νύχτα των γυναικών» μεταμορφώνοντάς τες σε «βασίλισσες της νύχτας».

Εν είδει εισαγωγής

Είναι αλήθεια ότι ο Freud αφήνει αναπάντητο το ερώτημα «Τι θέλει μια γυναίκα»; Το 1925 χαρακτήρισε την γυναικεία σεξουαλικότητα «σκοτεινή ήπειρο» για την ψυχολογία (Δημόπουλος 2001) και ομολόγησε πως θα υφείρπε εδώ μια ιδιαιτερότητα στην ψυχαναλυτική του σχέση με τις γυναίκες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την έννοια της αντιμεταβίβασης την οποίαν μολονότι πρώτος εκείνος εντόπισε και περιέγραψε, ωστόσο λίγο αναφέρθηκε σε αυτήν (π.χ. έκανε μια έμμεση αναφορά στην αντιμεταβίβαση, μελετώντας τη δυσκολία του Breuer να αντιμετωπίσει την ερωτική μεταβίβασητης Anna O). Έκανε ωστόσο ο Freud μια σημαντική παρατήρηση: Κανένας ψυχαναλυτής δε μπορεί να πάει πέραν από εκεί που τα συμπλέγματα και οι αναστολές του το επιτρέπουν, και πως πρέπει να αρχίσει την αναλυτική του δουλειά. Έβλεπε την αντιμεταβίβαση σαν ένα ασυνείδητο φαινόμενο, μια  αντίδραση του αναλυτή στη μεταβίβαση, το οποίο εμποδίζει τη δυνατότητά του να προσλαμβάνει και να αντιλαμβάνεται σωστά τα μηνύματα του αναλυόμενου. Πρέσβευε ότι ο καθένας έχει το δικό του ασυνείδητο όργανο με το οποίο μπορεί να ερμηνεύει τις εκδηλώσεις του ασυνειδήτου των άλλων. Ωστόσο, υπάρχουν και οι τυφλές κηλίδες (τυφλά σημεία) του αναλυτή, μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις τυχόν προβολές του αναλυτή μπορεί να περιπλέξουν την αναλυτική δουλειά, οπότε η αντιμεταβίβαση σταματάει να είναι μια ευλογία.

Συνεχίστε την ανάγνωση κατεβάζοντας το σύνολο του κειμένου από την ψυχαναλυτική μας βιβλιοθήκη.